Lecco
01 aug. 2021
🇮🇹
vanuit Italië
Onze reis is nog niet ten einde. Na een code rosso gisteravond en behoorlijk noodweer zag het er deze morgen alemaal weer wat vriendelijker uit.
Een coronaproof ontbijt in het hotel en we waren klaar voor weer een stadsavontuur. Dat begon bij het Pescarenico. Een stukje stroomafwaarts van de rivier de Adda ligt dit oude vissersdorpje
waarvan de bewoners in vroeger tijden het alleenrecht hadden om te vissen in deze rivier.
We lieten de Adda voor wat het was en wandelden door een van de buitenwijken van Lecco naar de Villa Manzoni. Alessandro Manzoni mag bij ons niet zo bekend zijn, zijn roman 'I Promessi Sposi'
wordt beschouwd als een van de hoogtepunten van de Italiaanse literatuur. Ik ga het zeker lezen (wel in de Nederlandse vertaling ' de verloofden'). Een mooi museum over het leven van de
schrijver en zijn familie.
Wandelen lungo lago naar ons cafeetje voor een espresso om daarna de restanten van de oude stadsomwalling te bekijken. En toen begon het te regenen, na de temporali van gisteren hadden we al
een plan B voorzien (wat eigenlijk ook een plan A was). Het Palazzo Paure herbergt op 3 verdiepingen tentoonstellingen waarvan twee verdiepingen met moderne kunst en lanschapsschilders. De
bovenste verdieping is gewijd aan het alpinisme. Niet helemaal mijn dada maar wel leuk om 'la corda del re' te zien hangen. Een touw waarmee de berggids Gandin zich vastbond aan koning Albert
I tijdens het bergbeklimmen. De koning bijna 2 meter lang, de gids 1 meter 54. Toch een aardig weetje na een museumbezoek.
Ook het Palazzo Paure is zeker een bezoek waard, een mooie, diverse, collectie in een mooie setting.
Nog een laatste negroni en een pomodoro condito bij ons favoriete cafeetje en vanavond lekker eten in het restaurantje van gisteren en dan wacht ons morgen de terugreis naar Antwerpen.
Waar een volgende reis ons zal brengen zal de tijd leren.Ik vond het fijn dat je een beetje met me mee op reis bent geweest. De deur staat voor je open in Antwerpen, van harte welkom.
Veel liefs
Jeannette
Zwarte zaterdag
31 jul. 2021
🇮🇹
vanuit Italië
Afscheid genomen van Mariolina, niet een vaarwel maar een tot ziens. Waarschijnlijk niet meer voor een hele week want 'thuiszitters' zijn we geen van beide en de omgeving hebben we na 3 keer
wonen op de poggio wel grotendeels bekeken.
Zwarte zaterdag op de Europese snelwegen. Dat kun je maar op 1 manier overleven en dat is accepteren dat de reis een paar uur langer zal duren. We hebben 'bip&go, niet alleen voor de
Franse tolwegen maar ook de Italiaanse, langs rijen wachtende auto's naar de poortjes Reservati clienti Telepass en meteen doorrijden. Het viel al bij al nog mee met onze sabato nero,
anderhalf uur later dan Lexie oorspronkelijk aangaf arriveerden we bij ons hotel in Lecco. Room with a view op de fiume Adda en de auto in een vlakbij gelegen parkeergarage.
Eerst maar even naar het meer wandelen om wat te gaan drinken. Voor Frank een negroni en voor mij een pommodoro condito. En daar krijg je dan een bak chips, dorito's en pizza bij. Je hebt
hier gegeten en gedronken voor de prijs van een.
Het temperatuurverschil is even wennen, van 42 graden naar ongeveer 25 graden, het voelde bijna koud aan.
Morgen gaan we de toerist uithangen in Lecco. Straks nog even eten, ik heb om kwart over negen gereserveerd (denk ik)
Veel liefs
Jeannette
42°
30 jul. 2021
🇮🇹
vanuit Italië
Onze laatste dag op de Poggio, Het was een warme laatste dag, geen wind, geen regen, enkel een brandende zon.
Dan valt er maar een ding te doen en dat is alles een versnelling lager zetten. Dus een rustige ochtend in de schaduw, een mouw aanzetten van mijn breiwerk (het breien is klaar) en Frank in
de koelte van ons huis een serie via Playmore op de tablet kijken. Het huisje op de Poggio heeft geen televisie en ik heb die ook niet gemist.
Een week Umbrie is niet af zonder een bezoek aan Orvieto. De auto bij het station geparkeerd en met de funicolare naar de oude binnenstad die hoog op een heuvel ligt. Dit keer zonder
bestuurder, ik ga eerlijk zijn, helemaal vertouwd heb ik het niet.
42° is eigenlijk te warm om in een stad door te brengen. We hebben voor de derde keer de Duomo bezocht. Alleen al het bekijken van de gevel is de moeite waard, vandaag maar niet. In de duomo
meteen door naar de Capella San Brizio (Capella Nova) met het meesterwerk van de Toscaanse schilder Signorelli die er in 1499 aan begon. Zoveel te zien, dat valt niet met de camera vast te
leggen. Googel eens als je meer wilt weten. Met een mondmasker op en een synthetische doek om de schouders was het ook binnen wel erg benauwd.
Dus nog een koffietje tegenover de Duomo in de schaduw en terug naar benenden met de funicolare.
We waren tijdens onze voorgaande verblijven nog niet tot aan het stuwmeer gereden. dit keer wel en weten ook waarom we dat niet eerder hebben gedaan. De weg was niet meer dan een droge
rivierbedding waar zelfs een 4x4 moeite mee zou hebben. Het is gelukt en we zijn zonder brokken te maken weer heelhuids op de poggio geraakt.
Zometeen nog even lekker in Baschi wat eten.
Morgen naar Lecco, zwarte zaterdag, ik heb me bij fileleed neergelegd en voorbereid.
Veel liefs
Jeannette
Giro d'Umbria
29 jul. 2021
🇮🇹
vanuit Italië
Geen haast vandaag dus eerst lekker uitslapen, koffie en ontbijt. Het zwemmen heb ik bewaard voor vanmiddag. Maar voor het ontbijt eerst een babbel met Luciano, eigenaar van een oliveto, die
10 liter olijfolie kwam brengen. Kwestie van Umbrie ook in Antwerpen op ons bord te hebben.
We kijken nu zes dagen op het stuwmeer van Corbara maar hadden de andere kant van de dam nog niet gezien. Het meer wordt gevoed door de Tiber. En ja hoor aan de andere kant stroomde deze
fiume weer mooi door richting Rome.
Op naar onze eerste halteplaats van vandaag het dorpje Ficulle. Een bergdorpje met een kerkje daterende uit de dertiende eeuw (voor veel jonger doen we het niet meer hoor). Sinds 1616 niet
meer in gebruik als kerk, wel nog als begraafplaats. Toen in 1820 deze begraafplaats werd verplaatst vanwege een epidemie sloot het kerkje de deuren. In de Tweede Wereldoorlog gebruikten de
Duitsers het als magaziijn. En nu is het gewoon een mooi kerkje, met kunst die teruggaat tot de veertiende eeuw. Zoals veel oude bergdorpjes heeft Ficulle een Rocca en prachtige vergezichten.
Verder langs wijngaarden en olijfboomgaarden naar Monteleone d' Orvieto. Dit dorpje is een aanrader hoor. Bezoek vooral in de chiesa SS Pietro e Paolo de crypte met lichaam van de heilige
Teodoro. In april 2018 werd in deze kerk trouwens een urn met het bloed van de heilige gestolen. Het altaarstuk is een werk van de school van Pietro Vannucci (aka Perugino) een beroroemde
schilder van Umbrie. Ook in Monteleone schitterende vergezichten.
Onze giro was nog niet ten einde. In de schaduw van oude eiken reden we naar Montegabione. Wederom kerkbezoek en vergezichten en gelukkig een barretje dat open was en waar we een espresso
konden drinken. De stadjes zijn uitgestorven in de middag en om kunst te bezichtigen ben je aangewezen op kerken.
En toen kwam het moment dat Frank ook even niet meer wist naar welke plaats we zouden gaan. Vertrouwen op Lexie en ons laten verrassen met Panicale. Niet alleen een kerk, maar ook een zicht
op het Trasimeense meer. Hannibal heeft hier nog strijd geleverd met de Romeinen (zonder zijn olifanten, die waren al dood) Zoek dat zelf maar even uit, het is een verhaal op zich.
Nog even terugkomend op de kerk , Collegiata di San Michele Arcangelo, ook hier weer een crypte, dit keer met Caro San Pellegrino. Je zult het al wel begrepen hebben inmiddels, ik ben gek op
cryptes.
Nog een plaats lag op onze route; Città delle Pieve. Een echte stad met een Duomo, een Rocca en vooral heel lekker chocoladeijs. In de duomo uiteraard ook een bezoek aan de crypte.
Nog een koffietje en terug naar ons huisje op de Poggio. Even zwemmen en nu ligt er een kippetje op de bbq.
Veel liefs
Jeannette
Kindjes en vreemde beelden
28 jul. 2021
🇮🇹
vanuit Italië
De dag begon voor Poggiaanse begrippen vroeg. Eerst het probleempje van een slecht doorlopende wc, dat door Mariolina naar tevredenheid is opgelost en om 11 uur had ik een rondleiding in het
Museo Civico in Lignano in Teverina geboekt.
In de verwachting onderdeel van een groep te zijn, bleken we bij aankomst de enige 2 bezoekers. Het museum herbergt een uitgebreide tentoonstelling over de Eerste Wereldoorlog. Erg
interessant om te zien wat deze oorlog betekende voor de Italianen. De dorpsdokter die ook ten strijde moest had veel van de tentoongestelde voorwerpen aan de stad geschonken.
Ons eigenlijke doel van dit museumbezoek was de tweede tentoonstellingsruimte die gewijd is aan de archeologische opgravingen van een oude Romeinse villa op de Poggio Gramignano, vlabij
Lignano (i.T).De archeoloigische site is in de zomermaanden niet te bezoeken maar hier werden in de periode 1989-1992 de restanten van een Romeinse villa ontdekt die teruggaat tot de eerste
eeuw BC. Bij verdere opgravingen ontdekte men een necropolis met de lichamen van 47 kinderen, prematuurtjes, pasgeborenen en kinderen van enkele maanden oud. Deze lichamen dateerden uit de
vijfde eeuw AD en waren begraven in amfora's. Alle kindjes waren binnen een periode van een maand begraven. Uit later onderzoek bleek de oorzaak te liggen in een malaria uitbraak.
2 skeletjes waren tentoongesteld, een mens zou van minder stil worden.
We verlaten Lignano (i.T.) en gaan op weg naar Bomarzo. Het Parco dei Mostri herontdekken. Het was warm in het beeldenpark uit 1552. Het was nog net zo mooi als in 2007.
Via de supermarkt in Orvieto terug naar de Poggio.
Frank wordt langzaam opgegeten door tijgermuggen.
Veel liefs
Jeannette
Zoekt en gij zult vinden, maar niets zien
27 jul. 2021
🇮🇹
vanuit Italië
-
Uitslapen, baantjes zwemmen, koffie en ontbijten. Daarmee start mijn dag. Frank doet mee vanaf de koffie.We hadden een paar bijzondere uitstapjes gepland vandaag. De Eremo della Pasquarella stond als eerste op het programma, een kluizenaarsgrot uit de elfde eeuw. Tsja er ging een zandpad vanaf de strada stradale naar links. Maar mogelijkheid tot parkeren was er niet en een verkeersbord verbood ons de toegang met de auto. Geloof me op onze stradale wi je niet wandelen. Deze eremo zal voor altijd een not seen blijven.Gelukkig zijn er in deze streek van Umbrie genoeg andere bezienswaardigheden.Dan maar met het betere bochtenwerk naar Monte Castello di Vibio. Je moet nog even weten dat ik van kindsaf last heb van wagenziekte. Prima onder controle met een reispilletje maar dan moet je dat pilletje niet vergeten. De haarspeldbochten overleefd en de auto geparkeerd verraste dit dorpje ons ook weer. Het Teatro della Concordia, dat het kleinst theater ter wereld zou zijn, was gesloten en ditmaal geen vriendelijke oude vrouw die ons de sleutel bracht. Niet getreurd, het centro storico was mooi en de uitzichten nog mooier.Vlakbij dit oude dorpje lagen de ruines van de Abbazia di San Lorenzo (dertiende/veertiende eeuw). We hebben de plek gevonden hoor, van de abbazia was niet veel meer te zien. Gelukkig maakte het uitzicht, dit keer over de vallei van de Tiber, weer veel goed.De laatste pleisterplaats voor vandaag was Todi. Je kunt me werkelijk naar elke stad meerdere keren meenemen, voor mij is alles weer nieuw. De tempio Santa Maria della Consolazione ligt buiten de stadsmuren en is vanuit de verte al te zien. Ook al doet de naam tempio anders vermoeden, ja we hebben weer een kerk bezocht. Kijk maar even bij de foto's.De auto geparkeerd en met de navetta naar de oude stad (helaas was de funicolare buiten gebruik).Op het Piazza del Popolo kwam mijn herinnering terug. Dure koffie in 2019 (ik heb er nog over geschreven in een eerdere reisblog). Corona heeft Italie veranderd, weinig buitenlandse toeristen, reserveren in musea en goedkope koffie. De doppio espresso en de latte macchiata mochten we drinken voor 3,50 €. Na nog even door de straten van de stad geslenterd te hebben was daar de navetta die ons terugbracht naar de parkeerplaats.Terug naar ons huisje waar Frank verkoeling heeft gevonden in het zwembad en ik nog wat heb zitten breien in de schaduw van een boom.Na de bewolking en regen van de vorige dagen is de zomer terug met 38°.Morgen moeten we 'vroeg' opstaan, ik heb een museumtour geboekt in de ochtend.
Veel liefsJeannette
Un po di piove
26 jul. 2021
🇮🇹
vanuit Italië
Gisteren een bewolkte dag, vandaag af en toe regen. NIet de hoeveelheden die in Belgie en Nederland vallen, gewoon af en toe gemiezer bij een temperatuur van 28° Geen reden dus om niet op
avontuur te gaan.
En dat startte met een bezoek aan de Eremo di Santa Illuminata in Guardeo. De naam zegt je waarschijnlijk niets maar in deze kluizenaarsgrot heeft Franciscus (van Assisi) meerdere keren
overnacht op een van de stenen rotsen. Een bijzondere plaats, omgeven door eiken en rotsblokken en geen mens te zien in de wijde omgeving.
Helaas bleek mijn wilde orchidee een Brede Lathyrus, Niet beschermd, maar desalniettemin een mooie bloem die ik nog niet eerder in het wild had gezien.
Op weg naar onze volgende bestemming kwamen we een bordje tegen met Parco Pietra. Bordjes die we niet kennen wekken onze nieuwsgierugheid. Het parco bleek een mooi, op een heuvel gelegen
beeldenpark te zijn over het leven van Franciscus.
Frank heeft tijdens onze rustdag bezienswaardigheden gevonden die we tijdens onze twee vorige bezoeken niet bezichtigd hadden. Misschien niet de bekendste toeristische bezienswaardigheden
maar zeker de moeite waard.
Onze volgende halte was Penna in Teverina. Voordat we het dorp binnenreden gestopt bij een bijzondere poort aan de via Roma. I Mammalocchi di Penna. 2 enorme marmeren beelden uit de zestiende
eeuw die ooit dienst deden als poort voor een villa van de familie Orsini.Dit weetje is te danken aan Googe lens, anders had je gewoon een bijzondere poort te zien gekregen.
Op naar het centro storico van Penna (i.T). Een van die typische Italiaanse bergdorpjes maar wel een met een bijzonder Presepa (letterlijk spieken, vrij vertaald gluren bij de middeleeuwse
buren). Een vriendelijke oude vrouw kwam naar ons toe en opende vervolgens de deur van de Presipa voor ons en ja hoor, mijn mond viel weer open. De geschiedenis van Penna (i.T.) in miniatuur
met bewegende figurtjes.Geweldig om te zien, net als de rest van het historische centrum.
Een dagje avontuur zou niet compleet zijn zonder kerkbezoek. Dit keer in Giove, weer zo'n stadje met een prachtig centro storico.
Nog even boodschappen gedaan bij onze super supermarkt in Orvieto om daarna nog even lekker in het teruggekeerde zonnetje tijdens het breien de dag te overdenken.
Veel liefs
Jeannette
Nuvoloso
25 jul. 2021
🇮🇹
vanuit Italië
Een dagje nietsdoen op de Poggio. Nu ja, ik heb baantjes gezwommen voor het ontbijt, 2 wasjes gedaan en gebreid.
Frank heeft, zoals het hoort, zich ontfermd over de bbq. Het eten was heerlijk.
De zon deed ook niet veel maar eigenlijk vond ik dat niet zo erg. Stevige wind, een temperatuur van rond de dertig graden en een goed ligbed, meer moest dat niet zijn.
1 dag is genoeg, morgen gaan we weer op avontuur.
Veel liefs
Jeannette