frank-en-jeannette-terug-naar-de-poggio.reismee.nl

De Poggio

We zijn op onze berg. Een warm welkom door Mariolina, even de boodschappen opruimen en nu rust.

Geen auto's, wel cicaden.

Een prachtig uitzicht over het Lago di Corbara.

Ik ben 'thuis' voor een weekje.

Veel liefs

Jeannette

De anatomische les.

Dag vier en het begint me een beetje te duizelen. We hebben al veel gezien en vandaag kwam daar nog een flinke portie bij. De blaar onder mijn grote teen heb ik bij terigkomst in de hotelkamer vakkundig verzorgd.

Via verschillende grote en kleine via's begon het eerste bezoek van de dag en wel aan de Basilica di San Petronio op het Piazza Magiore. Een half afgewerkte facade; in het oorspronkelijke ontwerp zou de kerk de grootte van de Sint Pieter in Rome overtreffen. Paus Pius IV stak hier een stokje voor. De kerk geldt wel als de op 5 na grootste kerk ter wereld.
Wat de kerk wel heeft is de grootste zonnewijzer ter wereld (die pastte dan ook niet op de foto).
Er is veel te zien op en rond het Piazza Maggiore. Een van de geheimen van Blogna geef ik graag prijs omdat het een must do is wanneer je in Bologna bent.
Wanneer je In de Voltone de Podesta bij de kruising van de straten ieder in een hoek onder een beeld gaat staan kun je al fluisterend met elkaar communiceren. Een klein akoestisch wonder dat ik niet kan uitleggen.
Het bezoek aan het Teatro Anatomico was de moeite waard. Dank je voor de tip Wannes. Anatomische lessen worden niet meer gegeven in dit 16e eeuwse theater, maar zittend op een van de houten banken en kijkend op de marmeren snijtafel waan je je toch even student.
Een andere blikvanger was de Sale Storico.Een eindeloze gang met de oude klaslokalen die nu dienst doen als bibliotheek.
Pranzo tijd, even lekker eten en energie opdoen voor de rest van de stadwandeling.
Zes smalle straten vormen het voormalige joodse getto waar in de 16de eeuw de joden op bevel van de paus gedwongen samenwoonden. Een enkele gedenksteen herinnert nog aan deze tijd, de vroegere synagoge herbergt nu een Indiaas restaurant.
Onze laatste halte vqn het stadsbezoek aan Bologna was de Basilicia di Santo Stefano.Een complex van 7 kerken voor de prijs van 1. Gebouwd in verschillende eeuwen waaronder een kopie van de heilig grafkerk in Jerusalem, een crypte uit de 11e eeuw, een kerk met vloermozaieken uit de 6e eeuw, kloostergangen die tussen de 10e en 13e eeuw werden aangelegd. Een allegaartje dat op de een of andere manier toch een geheel vormt.
Mijn hoofd zit vol. Tijd om de stad te verlaten en het hoofd (en de voeten) wat rust te gunnen.
Morgen vertekken we naar de Poggio met zicht op het Lago.

Veel liefs

Jeannette



De schrijn van de stichter.

Op de tonen van Romanza (Nove Cento) door de Povlakte op weg naar onze volgende reisbestemming. De bouwstijl van de boerderijen in de vlakte laten de beelden van de film herleven.

Bologna. Het is even wennen hoor. Een heksenketel van auto's, scooters, trollybussen en mensen. Ons hotel ligt aan de rand van het centrum.en na het inchecken zijn we op pad gegaan.
Vanmiddag stond een bezoek aan de Basilica di San Domenico op het programmma. Na enige tijd als vrijwilliger in de voormalige Dominicaner kloosterkerk (aka Sint-Pauluskerk) in Antwerpen te hebben gewerkt was dit voor mij een must see wanneer we Bologna zouden bezoeken. Oog in oog met de schedel van de stichter van de orde van de Dominianen (en dit is niet cynisch of grappig bedoeld) het deed me toch wel iets. Walter, ik heb een paar andere bezoekers de historie van de hond met de fakkel uitgelegd en een enkele voorbeelden aangewezen, het gidsen zit nog een beetje in mijn bloed.
Slenterend door de stad naar de Via Piella om door de finistrella de Canali delle Moline te bewonderen. Een korte stop bij de supermarkt voor wat proviand en onze eerste ontmoeting met Bologna was een feit.
Morgen staat een uitgebreid bezoek aan de stad gepland.
Voor vandaag was het genoeg.

Veel liefs

Jeannette


Op grote hoogte

Onze tweede dag in Bergamo begon met een bezoek aan een kleine maar mooie tentoonstelling over de architect Piranesi in de Biblioteca Civica.

De funicolare die ons naar het hoger gelegen San Vigilio moest brengen begon om kwart over tien aan de eerste rit. We dachten het castello te kunnen bezoeken maar moesten het doen met het parco rond de muren. Alhoewel 'moesten', de vergezichten maakten alles goed.
Terug naar Bergamo alta voor een bezoek aan het Museo delle Storie di Bergamo. En niet alleen het museum, ook de klokkentoren van waaruit weer mooie vergezichten waren te zien. Ik beken dat ik tot het niveau van de klok ben geraakt, de lift ging tot daar. Vervolgens was het de bedoeling om via trappen tot onder de klok te klimmen. Dit heb ik aan Frank overgelaten, je moet je grenzen kennen nietwaar? In het museum zelf waren vooral veel lege vitrines te zien die wachtten op een besteming.
Genoeg hogtes voor een ochtend. Tijd voor een lunch; polenta voor ons allebei.
Onze laatste uitstap in Bergamo stond voor drie uur gepland. Bezoek aan de Pinacoteca waar een aantal Vlaamse en Hollandse meesters zouden hangen en daarnaast een tijdelijke tentoonstelling over het werk van Rembrandt.
De deuren gingen om drie uur open en toen begon het lange wachten Ik ga je de details besparen, geloof me als ik zeg dat ik niet de enige was die met stomme verbazing het schouwspel bekeek van een inefficiente procedure van registratie, uitleg en kaartverkoop. Hoe dan ook, na enige tijd konden we ons museumbezoek starten. Ik heb genoten van een schilderij van El Greco dat ergens in een 'vergeethoekje' was opgehangen. Geken naar 'de man die nekpijn krijgt' van Botticelli en me afgevraagd waarom de soldaat tot het oranjelegioen behoorde (kijk maar even bij de foto's).
In dit museum geen kroketje uit de muur maar wel de kunstkaarten en andere museumartikelen. We hebben het bij aqua frizzante gehouden.
Had ik al geschreven dat het uitznderlijk warm was vandaag? In de hitte terug naar de funicolare waar de vriendelijk bestuurster vertrekkens stond en gelukkig even op ons wachtte.
Het uurtje rust in onze koele hotelkamer daarna deed deugd.

Na nog maar eens lekker gegeten te hebben zijn we terug in Fuoriporta. Morgen reizen we door naar Bologna. Het was fijn in Bergamo.

Veel liefs

Jeannette



Hoog en laag.

Bergamo, de stad waar Donizetti en Donadoni het levenslicht zagen. De alta en de bassa citta. Een stad die tijdens het begin van de coronapandemie vreselijk getroffen is. Duizenden doden. Deze stad leeft weer. Er wordt veel waarde gehecht aan een veilig samenzijn, mensen houden afstand en dragen mondmaskers.
Bergamo is een bezoek waard.
Het was nog redelijk vroeg toen we de Piazza Duomo opwandelden. De Capello Colleoni met het graf van de condottiero (een aan hoogmoedswaanzin lijdende man) werd als eerste bezocht. Een mooie capello, een minder aardige vrouw die me direct toesnauwde dat ik geen foto's mocht maken, vervolgens luidruchtig ging bellen en later buiten haar sigaret in het rioolputje gooide (dat doet men niet bij een straatvrijwilliger). Goed op naar de volgende kerk, Santa Maria Maggiore, hier begon net de mis dus op naar de buren; de Duomo. Van een biechtgeheim is hier geen sprake meer (kijk maar even bij de foto's). In de Duomo ook de relieken van paus Johannes XXIII (de 23ste), Il Papa Buono.
Inmddels was de mis bij de buren afgelopen en kon ik met verbazing staan kijken naar de overdaad van schilderijen, verguldsels en wandtapijten. Aangezien eenvoud de mens siert zal ik meteen schrijven dat ik de bewaard gebleven originele fresco's uit de veertiende eeuw eigenlijk wel het mooiste vond in deze kerk.
Goed genoeg geloof voor 1 ochtend. Na een espresso op het Piazza Vecchia met zicht op het Palazzo della Ragione (het oudste gemeentehuis in Italie) en de zonnewijzer (kijk even bij de foto's) besloten we naar de citta bassa te wandelen om dan de funicolare weer terug naar boven te nemen.
Langs een oude wasplaats, een kleine klim naar il Parco delle Rimembranze bij la Rocca, de mooie vergezichten en veel trappen, tijd voor een terrasje. Even wat proviand inslaan bij een Carrefour Express en vervolgens met het kabeltreintje weer naar de bovenstad.
Even rust in de koelte van de airconditonig, maar voor rust hebben we volgende week op de poggio nog genoeg tijd.
De botanische tuin ligt dicht bij het hotel en in de schaduw van de bomen en het briesje vanaf de bergen was het goed toeven. Nog beter was het op het terras van la Marianna, de plaats waar in de jaren vijftig het stracciatella ijs bij toeval werd uitgevonden. Ik houd niet van 'echt' ijs dus voor mij een grote coup yoghurt ijs met zomerfruit, Frank heeft zich tegoed gedaan aan een grote coup stracciatella met slagroom.

We hebben veel gezien vandaag en zijn nog niet uitgekeken.Gelukkig blijven we hier nog een dag.
Veel liefs
Jeannette

Finalmente Bergamo

Kwart over 4, Klara klinkt uit de wekkerradio. Tijd voor een nieuw Italiaans avontuur.

Kopje koffie en om 5 uur rijden we onze parkeergarage uit. Nog even een paar uur verder slapen terwijl Frank over relatief rustige snelwegen richting Luxemburg rijdt.
Genieten van de de Elzas en bij Bazel rijden we Zwitserland binnen, we mogen doorrijden bij de grenscontroles.
In overmoed had ik Roberto van ons hotelletje in Bergamo gemaild dat we tegen vijf uur zouden aankomen. Dit was dus buiten de Gotthard gerekend. Een dikke 2 uur wachten. Af en toe een paar meter opschuiven en weer wachten. De paar keer kijken op mobiel internet naar de aangegeven wachttijden moet je niet doen in die Schweiz. Als snel kwam een sms van Telenet dat ik meer dan 50 euro verbruikt had en dat de roaming afgezet werd. Dank hiervoor Telenet.
Aan alle fileleed komt een eind dus ook aan deze. En trouwens ook aan alle overige files waar we in terecht kwamen, waaronder de avondspits rond Milaan.
Nog een tocht door Bergamo en via smalle oude straatjes omhog naar Bergamo alta (het is hier hoog).
Ons hotelletje ligt naast de oude stadspoort, heeft een fijn terras en een mooie kamer.
Nog even lekker gegeten in het oude stadscentrum en een kopje kamillethee in onze kamer. Het was een lange dag, de knollen op.
Morgen begint het echte avontuur.
Veel liefs
Jeannette

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Frank en ik gaan voor de derde maal terug naar de Poggio bij het Lago di Corbara. Het plan is om via Bergamo en Bologna naar het zuiden te reizen, een week te genieten van de mooie zonsondergangen en de rust op 'onze' berg en dan na een stop aan het Comomeer terug naar Antwerpen te reizen.

Hier zul je regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar we ons bevinden en waar we zijn geweest.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

jeannette